آیا متقاضیان برای اقامت کانادا بیش از حد منتظر هستند؟

حسابرس کل گزارشی با توصیه هایی برای مهاجرت کانادا منتشر کرده است.

علیر غم تلاش های سازمان مهاجرت، پناهندگان و شهروندی کانادا برای سرعت بخشیدن به پردازش درخواست ها، اکثر افرادی که درخواست اجازه اقامت می کنند ماهها یا سالها برای پاسخ منتظر می مانند. طولانی ترین انتظار برای پناهندگان است. این همان چیزی است که کارن هوگان، حسابرس کل، در گزارش خود در مورد کار مهاجرت کانادا فاش کرد. دفتر او ممیزی بهره وری IRCC را انجام داد و به نتیجه گیری زیر رسید.

نتایج حسابرسی در ارقام

به طور متوسط، پناهندگان حدود 30 ماه برای تصمیم گیری در مورد وضعیت خود منتظر می مانند — تخمین زده می شود. بین 15 تا 20 ماه بین درخواست و ارزیابی اولیه می گذرد. علاوه بر این، تفاوت قابل توجهی در سرعت پردازش بر اساس کشور تابعیت وجود دارد (در 7 از 8 برنامه مورد مطالعه).

همسران خارجی یا شرکای حقوقی حدود ۱۵ ماه منتظر هستند تا دوباره با شرکای خود در کانادا متحد شوند. زمان پردازش در اکثر برنامه هایی که حسابرسان بررسی شده در مقایسه با سالهای گذشته بهبود یافته است — این در مورد برنامه های اقتصادی و خانواده صدق می کند. اما شاخص هنوز زیر استانداردهای تعیین شده است و زمان پردازش علوم انسانی حتی افزایش یافته است.

در سال 2022، کانادا به هدف پذیرش 431,645 ساکن دائمی جدید رسید. انتظار میرود این رقم در سال 2025 به ۵۰۰۰۰ نفر برسد. IRCC درخواست های اقامت دائم را در 87 دفتر با حدود 2600 کارمند در کانادا و خارج از کشور پردازش می کند.

تا پایان سال 2022، حدود 99،000 درخواست پناهندگی هنوز در انتظار پردازش بودند. بسیاری از این متقاضیان در شرایط پردازش فعلی سالها برای تصمیم گیری منتظر خواهند ماند.

نتیجه گیری و پیشنهادات

IRCC یک سیستم درخواست آنلاین را معرفی کرده است — برای سرعت بخشیدن به روند. با این حال، برای اکثر مردم غیرقابل دسترسی است و وزارت هیچ راهی برای ردیابی این امر ندارد. تیم هوگان توصیه می کند که ت فاوت های زمان پردازش برای درخواست های ارائه شده با روش های مختلف را بررسی کنید و این تفاوت ها را برطرف کنید. چطوري؟ با تخصیص مجدد منابع برای برنامه های فرستاده شده برای پردازش دستی.

در حال حاضر، IRCC ابزاری برای ارزیابی اثربخشی ابزارهای خود و شناسایی و رفع هرگونه تفاوت ناخواسته در نتایج برای متقاضیان ندارد.

وزارت باید حجم کاری را با منابع موجود در تمام دفاتر مطابقت دهد و از این تصمیمات با اطلاعات قابل اعتماد در مورد ظرفیت موجود پشتیبانی کند. در حال حاضر، این تخصیص بسیار چشمگیر نیست. به عنوان مثال، دفتر دارالسلام در تانزانیا پنج برابر حجم کار دفتر رم در ایتالیا داشت و تعداد کارکنان قابل مقایسه در هر دو دفتر داشت.