یک دکتر کانادایی با یک رویکرد انقلابی روبرو شده است

این می تواند مشکل پزشکان خانواده را حل کند.

در کانادا یافتن پزشک خانوادگی دشوار است. پزشکان کافی برای همه وجود ندارد و برخی نمی خواهند مشتری های جدید بگیرند. اما ایده ای وجود دارد که می تواند انقلابی در این زمینه ایجاد کند.

یک پزشک کانادایی معتقد است که افتتاح سه دانشکده پزشکی جدید برای حل مشکل مراقبت های اولیه کافی است. به نظر وی، این امر الگوی آموزش پزشکی را در کشور تغییر می دهد و امکان تأکید بیشتر بر پزشکی خانواده را فراهم می کند.

دکتر راجر استراسر، رئیس موقت دانشکده پزشکی جدید دانشگاه سیمون فریزر و رئیس بنیانگذار دانشکده پزشکی شمال انتاریو (NOSM) گفت: «یک جامعه برای تربیت پزشک لازم است.»

ایده جدید فرصتی برای موفقیت دارد. این اولین بار نیست که یک تغییر عمده در مراقبت های بهداشتی در کانادا امکان پذیر است. کمی بیش از یک قرن پیش، تغییرات انقلابی در آموزش پزشکی در آمریکای شمالی رخ داد. دانش آموزان به بیمارستان ها اختصاص داده شدند، جایی که علوم پایه را یاد گرفتند؛ و بیمارستان ها، جایی که آنها تجربه عملی در مراقبت و تحقیق از بیمار داشتند.

این در حال حاضر عمل معمول است. آن بیمارستانهای آموزشی بزرگ وابسته به دانشگاه جایی هستند که اکنون دانشجویان بیشتر وقت خود را می گذرانند. اما در مورد اکثر کانادایی ها، آنها مراقبت های بهداشتی خود را از طریق پزشک خانوادگی یا کلینیک بستری دریافت می کنند، که با طیف گسترده ای از مشکلات سروکار دارد. حدود شش میلیون کانادایی، یا یک در پنج، پزشک خانوادگی ندارند.

استراسر می بیند آموزش پزشکی بازگشت به جامعه — چیزی که او می گوید یک قطعه بسیار مهم در آموزش و حفظ پزشکان خانواده بیشتر است — و او می تواند به تنها مدرسه پزشکی کانادا که تا کنون در قرن 21 تاسیس شده است به عنوان نمونه ای از موفقیت اشاره کند.

دانشکده پزشکی شمال انتاریو (NOSM) اولین کلاس خود را از 56 دانش آموز در سپتامبر 2005 افتتاح کرد. در آوریل ۲۰۲۲، این مدرسه اولین دانشگاه پزشکی مستقل کانادا شد که اکنون با نام دانشگاه NOSM شناخته می‌شود. تعهد به بهبود سلامت مردم در جوامع شمال انتاریو — این اولین دانشگاه با یک mandatec مسئولیت اجتماعی تاسیس شد.

رویکرد نوآورانه بود: دانشجویان پزشکی اصول پزشکی بالینی را در کلینیک های عملکرد خانواده، مراکز بهداشت جامعه، امکانات پرستاری برای سالمندان و خدمات بهداشت روان جامعه آموختند. آنها بیماران را در اوایل آموزش خود در مکان هایی که قرار بود پس از فارغ التحصیلی کار کنند، دیدند.

بنابراین اشتراسر معتقد است در حالی که اهداف یادگیری دانشجویان یکسان است، به جای یادگیری در واحدهای جداگانه در بیمارستانهای آموزشی، با مشاهده بیمارانی که به دیدن پزشک خانواده خود می آیند، یاد می گیرند.