کانادایی ها حرفه ای می سوزند و عصبانی می شوند. یک هفته کار 4 روزه به راحتی این مشکل را برطرف می کند

دقیقاً یک قرن پیش، به همه ما گفته شد که تا سال 2023 ما فقط 2 روز در هفته کار خواهیم کرد. در آن زمان، برق و نور مصنوعی شیک ترین نوآوری های فنی بود. پیش‌بینی می‌شد که این نوآوری فنی به ما این امکان را می‌دهد که در زمان بسیار کمتری کارهای عادی انجام دهیم.

در سال ۱۹۲۳، هنری فورد برای اولین بار از یک خط مونتاژ صنعتی برای تولید خودرو درون خطی استفاده کرد که به او اجازه می‌داد هفته کاری ۶ روزه برای کارکنانش را یک روز بدون کاهش دستمزد کاهش دهد. در صد سالی که از آن زمان گذشت، با وجود تمام پیشرفت های تکنولوژیکی، هیچ تغییری در این طرح صورت نگرفته است.

در مورد همان جهش تکنولوژیکی در دهه 1990 اتفاق افتاد. بهره وری به معنای واقعی کلمه با ظهور اینترنت در زندگی ما خاموش شد. يادت مياد؟ وظایف، مانند ارسال پیام به مشتریان که استفاده می شود روز، در حال حاضر در ثانیه به پایان رسید.

پس چه اتفاقی برای این همه وقت افتاد؟ اگر اکنون می توانیم همان مقدار کار را در دو یا سه روز انجام دهیم همانطور که یک کارمند در دهه 1980 انجام داد، چرا ما هنوز 5 روز در هفته کار می کنیم؟ به طور خلاصه، همه چیز در مورد حرص و طمع است.

رشد اقتصادی به شدت تمام مهمترین منابع شما، از جمله زندگی شما را مصرف می کند. به جای دادن زمان شخصی به مردم، افزایش بهره وری به سود افزایش یافته برای بخش کوچکی از جامعه تبدیل شد. شما در حال انجام کار بیشتر برای همان دستمزد به افراد ثروتمند حتی غنی تر. این باید فورا تغییر کند.

یک هفته کاری 4 روزه بدون کاهش حقوق، اولین گام مهم برای بازگرداندن تعادل کار و زندگی خواهد بود. همچنین به مردم وقت می دهد تا متوقف شوند و به مهمترین مسائل اجتماعی و زیست محیطی که جامعه مدرن در حال حاضر با آن روبرو است توجه کنند.

برای رسیدگی به این مسائل، زمان و حس جدیدی از جامعه طول می کشد. بهترین راه برای درگیر کردن میلیون ها نفر در روند بازسازی جامعه این است که پتانسیل اجتماعی را با دادن ارزش ترین کالای همه به همه آزاد کنیم: زمان.

ما چیزهای بسیار مهمتری از صرف زندگیمان داریم که گروه کوچکی از افراد ثروتمند را حتی ثروتمندتر کنیم.